Opinie: Regeer nu, betaal later

Politiek gaat zich meer en meer gedragen als Dirk-Nederland-verdient-méér-Scheringa

De sukkellijst is terug. Waren het eerst verkopers van woekerpolissen die elkaar lijsten met namen verkochten van mensen die niet weerbaar genoeg waren om ‘nee’ te kunnen zeggen, nu lijken zelfs de winnaars van de verkiezingen zich van dat mechanisme te bedienen. Op zoek naar bezuinigingsmaatregelen die zo min mogelijk weerstand vanuit de bevolking zullen oproepen.

De treinreiziger is weerbaar, dus sneuvelde de forenzentax, maar voor hetzelfde geld ging de assurantiebelasting omhoog van 9,7 naar 21%. Zoals de BTW op het overgrote deel van de consumentenbestedingen van 19 naar 21% ging, in weerwil van de verkiezingsbeloften van Samsom: “hoe we de economie op gang gaan brengen? Door gezinnen te ontzien, dus geen hogere BTW!”

Brave burgers denken niet graag aan hun verzekeringen en opstand over 2% BTW verhoging valt ook nauwelijks te verwachten, samen brengen ze probleemloos 6 miljard extra overheidsinkomsten op.

Afschaffen van de langstudeerboete kost weliswaar 250 miljoen, maar het afschaffen van de basisbeurs brengt per 2014 vier keer zoveel terug in de staatskas, en welke scholier uit 5 VWO gaat daar vandaag de straat voor op? De meesten weten nog niet eens of en wat ze tegen die tijd gaan studeren. Saldo voor de staatskas: +750 miljoen.

Een snellere verhoging van de AOW-leeftijd is eveneens een maatregel waarvoor geen assertieve burger de straat op zal gaan. Of je nou in 2018 of in 2019 tot je 66e moet doorwerken, er kan probleemloos 70 miljoen in 2016 en 160 miljoen in 2017 mee binnen gehengeld worden.

Niemand lijkt zich af te vragen waarom we eigenlijk opeens de AOW-leeftijd moeten verhogen. Of het iets te maken heeft met het AOW-fonds dat tijdens Paars-2 kracht van wet kreeg? Jan van Zeijl (PvdA) loodste het idee van het AOW-spaarfonds in 1997 door de Kamer. Dat spaarfonds zou tot 2020 worden gevuld door een jaarlijkse storting uit de algemene middelen om na 2020 de kosten van de vergrijzing uit te betalen. Maar er blijkt geen cent in dat fonds te zijn gestort en de verantwoordelijke politici kijken allemaal de andere kant uit. De vergrijzing heeft hen allen 'overvallen' heet het nu, logisch dat de AOW-leeftijd versneld omhoog moet.

Wie maalt er om het niet invoeren van het beloofde vitaliteitssparen? Levert toch even snel 700 miljoen per jaar op voor de staatskas ten koste van het beloofde appeltje-voor-de-dorst.
De eigen bijdrage in de zorg leidt tot voor 145 miljoen jaarlijkse lastenverzwaring vanaf 2014, niet iets waar burgers nu al van wakker liggen.

De reserves die na de oorlog met hard werken en spaarzaamheid werden opgebouwd, worden nu in rap tempo opgesoupeerd.

In alle gevallen is de rode draad dat wat goedwillende, argeloze burgers bijeen hebben gebracht als reserve voor moeilijke tijden, nu versneld door de politiek wordt weggespeeld.

De brave burger zal niet snel in opstand komen. De Nederlandse Staat is inmiddels een hoeveelheid schulden namens ons allen aangegaan voor een bedrag van 25.000,= per Nederlander. De Algemene Rekenkamer becijferde zelfs dat de overheid in totaal voor 465 miljard euro garant staat voor risico’s van burgers, bedrijven, banken en andere eurolanden. Een financieel risico voor de overheidsfinanciën met een omvang van meer dan driekwart van onze totale economie. Dat is nog eens een keer een bedrag van ruim 27.000,= per Nederlander, en dat bedrag zal snel oplopen naarmate de eurocrisis zich verhevigt.

Zoals we de reserves van de aarde tarten door meer aan hernieuwbare grondstoffen te consumeren dan de aarde kan leveren (dit jaar namen we vanaf 22 augustus een voorschot op een ongewisse toekomst omdat het rantsoen voor 2012 op was), zo worden ook de financiële reserves van burgers en bedrijven gebruikt als speelgeld voor onverantwoorde monetaire experimenten en verhulde lastenverzwaringen. De overheid als belager van spaar- en pensioentegoeden, die alleen z’n gang kan gaan omdat veel burgers de overheid, net als de banken, nog ten onrechte zien als de hoeder van have en goed.

Politiek gaat zich meer en meer gedragen als Dirk-Nederland-verdient-méér-Scheringa. Het is nog maar 3 jaar geleden dat de minister-president van ons land tegen hem zei: “Dirk, je bent een voorbeeld voor ons allemaal, je speelt een geweldige rol in de financiële sector. Ik vind dat fantastisch. We zijn trots op je!”

We leven in een welvarend land, we hebben een geweldige reserve opgebouwd, maar die wordt in een hoog tempo aangetast door onze eigen bestuurders. Ze zouden hoeders van onze spaar- en pensioengelden moeten zijn, van de waarde van onze woningen, onze baan, onze natuur, de toekomst van onze kinderen. In werkelijkheid gedragen ze zich veelal als potverteerders, zonder enig verantwoordelijkheidsbesef.