Opinie: Het Parlement der Dingen - toespraak Bertha 38

Wat als de dieren, de natuur, of dingen een stem hadden in ons parlement? Deze vraag stond centraal in de schrijfwedstrijd Het Parlement der Dingen. Senator Christine Teunissen raakte door deze opdracht geinspireerd en deed met de wedstrijd mee. Haar inzending trok de aandacht van de jury en werd genomineerd. Lees hieronder haar inzending.

Geacht Parlement der Dingen,

Lang geaarzeld over uw uitnodiging. Ik ben geen ding, maar ik word wel als een nummer behandeld. Zelfs uw Koning noemde me Bertha 38.

Het wordt als mijn taak gezien om mensen van melk, kaas, boter en vlees te voorzien. Die mensenwens beheerst mijn leven tot de dood erop volgt.

Wettelijke bescherming is voor mij nauwelijks weggelegd. Het plegen van ontuchtige handelingen met een dier kan bestraft worden met een gevangenisstraf van 18 maanden, maar mijn seksuele integriteit wordt op geen enkele wijze beschermd.

Regelmatig word ik geconfronteerd met ongewilde okseldiepe penetratie door een man in een overall, die het oogmerk heeft me zwanger te maken om zo mijn lactatie levenslang op gang te houden. Waarschijnlijk nog één keer, mijn lotgenoten en ik worden niet ouder dan 3,5 lactatieperiode.

Onze melkgift is via kruising van hoogproductieve dieren en toediening van krachtvoer in honderd jaar meer dan verdrievoudigd, van 2500 liter per jaar in 1910 tot gemiddeld 8000 liter nu, met uitschieters tot 16.000 liter.

Die melkgift vergt volgens wetenschappers evenveel energie als het voor een mens zou kosten om dagelijks 8 uur hard te lopen. En toch blijft er geen druppel melk over om onze kalfjes te voeden.

Mijn kalfjes werden direct na de bevalling bij me weggehaald en acht weken lang in eenlingboxen opgesloten. Moederziel alleen, omdat ze in groepshuisvesting wegens hun zuigbehoefte de urine van andere kalfjes zouden drinken.

Mijn dochters ondergaan hetzelfde lot als ik. Mijn zonen zijn zes maanden na hun geboorte geslacht. Ze zijn eerst op een ijzerarm dieet gezet, waardoor ze bloedarmoede kregen. Hun vlees schijnt in Italië, waar blank kalfsvlees zeer gewild is, te zijn verkocht.

Wij Nederlandse melkkoeien produceren jaarlijks ruim twaalf miljard kilo melk, bijna 57 miljard kilo mest en 14,4 miljard kilo broeikasgassen. In ruil daarvoor krijgen de melkveehouders €400 miljoen subsidie.

De boeren kunnen niet rondkomen van alles wat ze ons aandoen, zelfs niet met subsidie. Voor elke liter boven het melkquotum kregen ze de afgelopen jaren 39 cent, maar moesten ze 27 cent superheffing betalen. Niet erg profijtelijk. Bovendien tamelijk beledigend dat een liter van mijn moedermelk in de supermarkt minder kost dan een liter mineraalwater.

Ik lijd voortdurend aan uierontstekingen, evenals een kwart van mijn lotgenoten. Meer dan de helft van de koeien met wie ik in de stal sta, heeft pootproblemen. De GezondheidsDienst constateerde dat onze tepels spontaan van de uiers vallen als gevolg van chronisch kolven.

Ik vraag me af wie nu eigenlijk beter wordt van onze ondraaglijke situatie.

Voor mensen is onze melk helemaal niet gezond; maar liefst 85% van de mensenbevolking is lactose-intolerant. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zegt dat stimulering van zuivelconsumptie door de EU leidt tot duizenden menselijke gezondheidsslachtoffers per jaar. De mens is de enige soort zijn die zich moedermelk van een andere soort toe-eigent en die tot op volwassen leeftijd die moedermelk blijft consumeren.

Het is me een lief ding waard wanneer u me kunt vertellen wat het doel van dit alles is.

Hartelijke groet,

Bertha 38