Bijdrage Teunissen over eigen risico in de zorg

Voorzitter,

Een wetsvoorstel dat met zwaailicht en sirene naar de volksvertegenwoordiging gaat.

Niet omdat iemand in Nederland buiten de politiek dat zou willen, niet omdat het niet anders kan, niet omdat het gebruikelijk is, maar als symptoom van de ernstig verzwakte verhoudingen in Nederland coalitieland. Die maken uitruilpolitiek tussen partijen met tegengestelde opvattingen steeds vaker noodzakelijk .

Het Kabinet Rutte II had het snode voornemen het eigen risico, de strafmaatregel op ziek-zijn van ons zorgstelsel, te verhogen tot € 400,=

Maar het Kabinet Rutte III dat in aanbouw is, meende dat toch niet zo heel goed uit te kunnen leggen aan de kiezer, omdat twee van de formerende partijen de kiezer met de hand op het hart beloofd hadden dat het eigen risico in de zorg omlaag zou gaan.

Daarom nu dus met stoom en kokend water een wetsvoorstel dat het midden houdt tussen een eigen risico dat omlaag gaat, zoals CDA en ChristenUnie beloofd hadden, en een verhoging van het eigen risico zoals de VVD die in gedachte had.

Beste kiezer: het eigen risico gaat niet omhoog! Dat is het povere resultaat dat de lager-eigen-risico-belovers hebben binnengehaald.

Beste kiezer: het eigen risico gaat niet omlaag, is het povere resultaat dat de hoger-eigen-risico-belovers hebben binnengehaald. D66 was voor bevriezing van het eigen risico en het eigen risico zal worden bevroren, zoals blijkt uit de stemverhoudingen in de Tweede Kamer. En het moet wel heel raar lopen als we vanavond hier een andere uitkomst gaan zien.

Als dit de wijze van besluitvorming voor de komende kabinetsperiode wordt in een coalitie van partijen met tegengestelde belangen, gaan we veel kleurloze compromissen zien.

Het argument van de partijen die het eigen risico wilden bevriezen of verhogen was anders gaat de zorgpremie omhoog! En dat wil je natuurlijk niet.

Die voorspelling is inmiddels ingehaald. Door DSW die vandaag als eerste z’n verlaagde premie èn verlaagde eigen risico bekend maakte. Los daarvan moeten we zeggen dat dit een discussie is die voorbij gaat aan de essentie van de vraag hoe we stijgende zorgkosten en stijgende zorgbehoefte kunnen blijven betalen.

De 80 miljard die de zorg in Nederland kost, moeten we samen opbrengen, deels uit premie, deels uit belastingen, deels uit eigen risico.

Dat is een zo ondoorzichtige mix geworden, met elk jaar de absurde stoelendans tussen de premiejagers van de commerciële zorgverzekeraars. Zozeer dat steeds meer mensen met heimwee gaan terugdenken aan de collectieve ziektekostenvoorzieningen die we in het verleden hadden. Niet dat alles toen ideaal was, maar het absurde jaarlijkse overstapcircus met alle bijbehorende onrust en kosten hadden we in elk geval niet.

Toen een meerderheid van de Nederlandse politiek nog dacht dat privatisering alle nadelen van het bestaande systeem zou wegnemen en louter voordelen zou hebben.

In de oude situatie, hadden wij vanavond thuis gezeten, zonder eigen risico en zonder het onrustige gevoel dat we komende maanden weer bestookt gaan worden met campagnes van zorgverzekeraars die ons naar een andere polis willen lokken.

Het totaal ontspoorde stelsel van zorgtoeslagen (ruim de helft van de Nederlandse gezinnen ontvangt inmiddels zo’n toeslag), eigen risico’s (1 op de 5 Nederlanders staat inmiddels als zorg-mijder te boek) en premieafdrachten (we betalen de rekening van het gelijkblijvende eigen risico alsnog zelf via een premieverhoging van ongeveer 70 euro per jaar gemiddeld. Die verhoging is iets minder zichtbaar voor de kiezer omdat het lijkt alsof die rekening vanuit de zorgverzekeraars gepresenteerd wordt en niet door de politiek wordt bepaald).

De vlucht van politici voor de boosheid van de kiezer begint de vorm van een klucht aan te nemen.

Voorzitter, als we nog eens een avondje overblijven in dit huis zou de Partij voor de Dieren het graag eens willen hebben over afschaffing van het eigen risico. Over het weer gezamenlijk organiseren van de zorg in Nederland, in plaats van het overlaten daarvan aan de vrije markt met alle ongemakken van dien.

Als er iets is dat beterschap behoeft, is het de wijze waarop onze zorg nu georganiseerd is.

Geen lapmiddelen, geen pleisters op stinkende wonden, geen symptoombestrijding, maar een solidaire zorgvoorziening, die haalbaar en betaalbaar is voor alle burgers.

Dat voert te ver voor het kader van dit debat, maar we kunnen dit soort debatjes er wellicht in de toekomst mee voorkomen. Voorkomen is wat ons betreft beter dan genezen. Dank u wel.